όλοκες

ὄλοκες (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «αὔλακες».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για παρεφθαρμένο τ. που θεωρείται αμφίβολο αν πρέπει να συνδεθεί με τον δωρ. τ. ὦλαξ (βλ. λ. αύλακας)].